Een Ruwe Diamant

Mongolia | Ulaanbaatar | 25 april 2011

Scherpte, Diepte en Contrast
Op het platteland werken boeren nog steeds hard om de schade aan hun veestapel, door de ongekend strenge winter van 2010, in te lopen. Sommigen verloren al hun vee, anderen maar 80%… Overal in Centraal Mongolie herinneren schedels, hoopjes botten en complete karkassen aan het geselende landklimaat. De wisseling in temperatuur (zomer/winter) is zo’n 85 graden. Afhankelijkheid van de natuur is hier voor alles en iedereen serieus groot.

Toen we hier eind maart aankwamen, lag er in de hoofdstad ijs en hier en daar wat flinke hopen met sneeuw. De betonnen wooncomplexen, een restant van de 70 jaar communistische overheersing, doen aan de buitenkant koud en grillig aan. Maar da’s de buitenkant… De stadsverwarming in Ulaanbaatar maakt je leven dragelijk en stort zonder uitzondering en dosering de hele dag een tropische temperatuur in je woonruimte. Heet genoeg om maar weer een raam open te zetten…

Zoemend over de putdeksels van de stadsriolering in Ulaanbaatar, wat eveneens de woonruimte is van vele zwerfjongeren, rijden ontelbaar gloednieuwe, zwaar gepimpte 4×4’s. De jongeren in de hoofdstad zien er opvallend vaak modern gekleed uit, anders dan in (indo)China, Tibet en Nepal. Nu zijn wij, zeker al reizende, niet echt modebewust van aard, maar afgelopen zaterdag liepen wij er in een nachtclub wel erg under-dressed bij…

gobi

lente!

noord mongolie

GiGa Gobi
Na een paar dagen van kleine feestjes en weer bijkomen, lieten we UB achter ons en vertrokken we met zes medestanders in Zuidelijke richting. In een oer-spartaanse UAZ vierwielaangedreven personenbus, tuffen we over achtbaans Mongoolse zandsnelwegen, hobbelen we door eindeloze steppelandschappen en bereiken de eerste overnachtingsplaats. Het is 360 graden rondom je doodstil… Een wide-open, leeg vlak. In het midden daarvan, 1 Gerretje, een brommer en wat brandhout. Een klein gezin heeft in de woestijn deze plek gekozen om de lente en zomer tegemoet te treden. Zij bieden ons aan met hen mee te eten, te drinken en de Ger met hen te delen. We hebben eten en drinken bij ons, dus houden we het op een stukkie van de Ger-grond. Je ontkomt echter niet aan de vrijgevigheid van een gemiddelde nomaad, dus krijg je hoe dan ook snacks, drank en snuiftabak aangeboden. Na een interessante cultuuruitwisseling over-en-weer, biedt het gezin zelfs nog hun eigen bed aan. Hos es, dat gaat wat ver, ‘t is jouw Ger! Resultaat: een warme eerste nacht bij een ander in de kamer. Gastvrijheid: 9,8.

Into the Wild
De daarop volgende 7 dagen rijden we dieper de Gobi in. De landschappen die aan ons voorbij trekken doen me denken aan landschappen uit ‘Lord of the Rings’ of ‘Starwars’. We hobbelen verder langs inmense zingende zandduinen, trekken te voet een bevroren canyon in, bezoeken een site met vele Dinosaurusgraven en betrappen twee gieren die samen een geit afkluiven. In de auto en ‘s avonds in de Ger worden vele boompjes ingezaaid 🙂 en vermaken we ons als groep met alles wat voorhanden is. Populair waren vrachtwagenband-schoppen, steenwerpen en de befaamde paardenrace met enkelbotten. Verliezers mogen ‘s nachts de kachel aanhouden. We hebben ons ook verplicht alle edities uit de Chinges Khan Vodka-serie te proberen, zodat we geinteresseerden oprecht kunnen adviseren. En… ‘t is de Zilveren Chinggis, Bitches 😉 Gezelligheid: 9,5.

Nieuw doel, nieuwe richting
Omdat we behalve het Zuiden ook wel het Noorden van Mongolie willen bezoeken, hebben we een uitnodiging uitstaan voor geinteresseerden. Met succes. We nemen afscheid van onze eerste groep en vertrekken vanaf de rand van de Gobi in de richting van het Noorden met drie nieuwe leden: Cloe ‘als we gaan dan gaan we goed’ samen met Jochem & Jelle; twee heerlijk chaotische straatmuzikanten. Onze missie: een ontmoeting met het rendiervolk. De tocht naar het Noorden is een lange, offroad route van dik vijf dagen met de 4×4. Het landschap veranderd van steppe naar meer gevormd, bergachtig landschap; we passeren veel bevroren meren en beekjes. De begroeiing wint het van de kale vlakte en de naaldbossen vullen meer en meer de ruimte op. De weg is zo af en toe nauwelijks begaanbaar… Onze achtergrondmuziek? Luister ‘The Lonely Shepherd‘ van Gheorghe Zamfir.

Serieuze voorbereidingen
Omdat het rendiervolk alleen te paard bereikbaar is, gaan we onderweg ter afwisseling een dagje oefenen rondom een vulkaan. De paarden zijn wat lui, lopen bij bepaalde personen meer achteruit dan voorruit, maar brengen ons in de juiste stemming. Op de terugweg sturen we de edele viervoeters langs de bekende grot uit ‘the cave of the yellow dog’. Inmiddels is de doos met ‘Mongoolse Vermaken’ uitgebreid met zingen, ritmes maken met allerlei dagelijkse voorwerpen, wildkamperen en een potje ijsvissen. We eten kamelenbult, gedroogde geit, vet, schaap, yak, vet, gefermiteerde melk, schaap, vet, kaaskoekjes, schaap, vet, lever, schaap, vet, long, vet, schaap, vet & schaap, vet… Ik kon geen behhhhh meer zeggen. Als klap op de vuurpijl zou het spel ‘the ring of fire’ onze voorraad Vodka gaan bepalen 😉 Grondigheid: 9,4.

2 pk

even rustig paardje

Centraal Mongolie

A kind of Magic
Na de tocht in de auto, trekken we te paard de dichtbegroeide heuvels in en staan na een uur of zeven uur oog-in-oog met een kudde rendieren… Is het zover…? We worden bijzonder warm welkom geheten door een Rendierboer en zijn vrouw. Omdat rendieren alleen overleven in kou en sneeuw, zijn zij al voorbereidingen aan het treffen om verder naar het koude Noorden te reizen. Beide schatten van mensen hebben zelden buitenlanders ontmoet en voelen zich vereert met dit onverwachte bezoek aan hun tipi. We krijgen direct een slaapplaats aangeboden! Sterker nog, we kunnen openhartig met hem spreken over sjamanisme en hun afgezonderde levenswijze en mogen zelfs de volgende dag een ritje maken op de rendieren. Tsja, met een zo goed als volle maan door de naaldbomen en nieuwsgierige rendieren die je ‘s nachts opzoeken als je van de natuur gebruik maakt… Twee Magische Dagen! Spontaniteit en lach-opwekking: 9.8.

Hop Hop Hop, keihard achterop
Terug naar het eerste dorp gaat hard…, heel hard. De paarden ruiken de stal en houden zich alleen bij het oversteken van het smeltende rivierijs even in. Gelukkig geen gewonden! De dag erop beginnen we aan de terugweg van vijf dagen. Omdat het zaterdag is, zijn restaurants gesloten in deze regio, dus kunnen we geen plek om te eten vinden. Stel je voor: een wildvreemde vrouw komt ons wildvreemde toeristen tegen in deze zoektocht en zegt ons geheel uit zichzelf: zal ik anders wat lekkers voor jullie koken…? Onvoorwaardelijkheid: 9.9.

USSR – CCCP
Mongolie heeft ons ondanks het seizoen bijzonder warm onthaald en staat wat dat betreft als persoonlijke favoriet in de boeken. Daarnaast natuurlijk erg interessant om 23 dagen zo intensief met een groep onbekenden samen te leven en je met nagenoeg niets te vermaken. Ook al zou ik graag Mongolie zelfstandig bereizen, je mist deze extra groepsdynamiek.

Morgen stappen we op de TransSiberieExpress richting Irkutzk, met daarna als bestemming Moskou. Als alles meezit lopen we daar drie zeer welwillende vrinden tegen het lijf die ook wel zin hebben in wat gerommel in het Oosten. We reizen met hen per auto via Skandinavie richting Nederland. Maarrrrrr, zover zijn we nog lange nie, dus daarover eind mei meer 😉 Tot horens!

NB01: Dil : Zorg je voor dagelijks ’n vers broekje op zak 😉
NB02: Wiem&Ag : Dank voor de F4L update 😉
NB03: IM…: en, en, en… heb je je examen gehaald?
NB04: Wen : heerlijk om een gezonde verslaving te hebben ; )
NB05: Zomertjes : de sleurhut al getest?
NB06: Ma.R : Goed zeg die nieuwe keuken, Jieeeeehaa!
NB07: Pim : hoest met de Bunkert!? Hoeveel diepte heppie nu?
NB08: Jeroenski : kun je ’t nu op twee wielen…?
NB09: Brammer : hee kaal Paaseitje, ik wacht op je via Skype man. Waar ben je!
NB10: Gerjan.W. : nieuw zeeland, hong kong, mongolie?
NB10: Paul.R. : lekker an de klus bij de VMI?

Deze slideshow vereist JavaScript.